Mutluluk Koyarım Başlığını

Zorluk nedir sende öğrendim ben, imkansızlık nedir sende tattım.
Geçmişi bugüne getirmeyi çok istedim ama olmadı.Belkide olmaması bir isabetti hayatımda.Varlığın canımı yaktı, üzdü, mutlu etti.Sen gibi yani varlığında senin gibi dengesiz davrandı bedenime.Şimdilerde yok öyle aşklar, sadece çıkar ilişkileri.
Yazık bize ki çok güzel sonlanacak bir şeyi mahfettik, yazık sana ki beni kaybettin.
Etrafımda var elbet sevenlerim var elbet beni mutlu edebilecek kişiler ama neden sen neden bu kadar üzdüğün halde sensin kalbimde ki? Zor olduğun için mi? Ya da beni zamanında çok sevdin diye mi? Belki de hala seviyorsun ama gösteremiyorsun.Eğer öyleyse bu bizim bağlarımızı koparır sevgili uzaklaştırır beni senden, seni benden.

Yok olmak istiyorum bazen yok olup gitmek.Öylesine yormuş ki hayat beni, yok olup belki yeniden doğmak istiyor ruhum.Bir bebek gibi, saf hiç bir kötülüğü görmemiş hiç bir acıyı tatmamış bir bebek gibi gelmek istiyorum yeniden hayata.Ne fark eder tekrar yorulmaz mıyım bu hayattan? Hayır yorulmam hatta hata bile yapmam.Neden mi? Gördüm, yaşadım, duydum bütün hayatın zorluklarını bir daha gelicek olsam bu hayata, bütün kirli olan her şeyden kaçar korurum kendimi ve bizi.Dert ne bilmem, göz yaşı ne hissetmem, acı ne çekmem, bunların hepsinden uzak tutarım benliğimi.Sadece bir yol çizerim kendime kendi kalemimle; sen ve ben, sadece mutluluk koyarım başlığını.