Hayat ve Zaman

Zaman ne çabuk geçiyor, ne kadar acı ve neşe dolu şeyler yaşatıyor insana.Her istediğinde görebildiğin, sesini duyabildiğin insanlar silinip gidiyorlar hayatından.Bencil, acımasız, sadece mutsuz yüzünü gösteriyor zaman günler geçtikçe.Hani dersin ya ne kadar iki yüzlüymüş diye, tıpkı öyle ne zaman ne yapıcağı belli olamayan sana hep güzellikleri gösterdiğini sandığın hayat bir anda seni paramparça yapıyor.

Onun haberlerini başkalarından alıp seviniyor kimi zaman da üzülüyorsun.Evet çok garip geliyor, evinin önünden geçiyor onu arıyamıyorsun.Onu uzaktan görüp, koşa koşa boynuna atlayamıyorsun.Özlem tadılması gereken bir duygu kimi zaman ama buna hazır olmak bir o kadar da güç...
Kokular duyuyor, fotoğraflar görüyor, beraber geçtiğin yerlerden şimdi tek geçiyorsun, yaşadıkların onunlayken güzel anılar olarak gibi geliyor fakat yanında olmadığını anlayınca o anılar sadece yaş döktürüyor gözlerden.Layık olmaya çalışırsın her zaman, ona adarsın kendini, hayatın onsuz devam edemez gibi gelir sana ama içten içe de bilirsin ki hayat var ve devam ediyor, bunu kabullenmek elbet zordur, alışıyor, özlemiyor ve düşünüyorsun zaman geçtikçe.Düşünüyor ve kendi kendine cevap veriyorsun; sanırım acılar ve yaralar, günler akıp gittikçe kapanıyor, bir merhem gibi iyileştiriyor.

Yaşadıklarını, hayatında olan bütün güzellikleri ve zorlukları onunla aşmışsındır belki ama o eller, ellerinden kayıp gittiğinde o zorlukları ve güzellikleri sadece tek başına aşıyor ve üstesinden geliyorsun...

Hayat bencil, sadece kendini düşünenler bu hayatta mutlu olabilirler ve siz de onlardan biriyseniz eğer size mutluluklar...